Pomniki przyrody to jedne z najstarszych form ochrony przyrody, które mają na celu zachowanie wyjątkowych elementów natury o wartości naukowej, kulturowej czy historycznej. Pojęcie „pomnik przyrody” po raz pierwszy wprowadził Alexander von Humboldt (1769 – 1859) - znany niemiecki geograf, podróżnik i przyrodnik, który był pionierem w dziedzinie ochrony przyrody. Jego działania przyczyniły się do uznania wartości starych, majestatycznych drzew oraz ich znaczenia dla ekosystemów i kultury. 

Historia Antonińskich Pomników Przyrody rozpoczyna się w 1958 roku, kiedy to Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu 20 maja uznało 14 pomników przyrody, numerowanych od 534 do 547. Drzewa te znajdowały się wówczas pod zarządem Nadleśnictwa Antonin, a ich status pomników przyrody stanowił ważny krok w ochronie unikalnych zasobów przyrody tego regionu. 

Później, 15 listopada 1958 roku, Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu podjęło kolejną decyzję, uznając 36 nowych pomników przyrody. Zostały one opatrzone numerami decyzji od 591 do 626. To rozszerzenie objęło teren Antonina, który był znany z niezwykle bogatej roślinności, w tym także z imponujących dębów i innych wiekowych drzew, które odgrywały ważną rolę w ekosystemie.

Z upływem lat niektóre grunty, które wcześniej były w zarządzie nadleśnictwa, zostały przekazane a wraz z nimi pojedyncze, powołane pomniki przyrody. Kilka wiekowych drzew w wyniku naturalnych procesów obumarło lub zamarło – dlatego niektóre drzewa utraciły swoją pierwotną ochronę, a po niektórych zostały tylko wzmianki w publikacjach. 

Wątpliwe stało się również oznakowanie pomników w terenie. Często zdarzały się pomyłki związane z nadawaniem tabliczek informujących o pomnikach przyrody. W niektórych przypadkach tabliczki były błędnie przypisane do drzew, które nie były objęte tym statusem. Zauważył to między innymi Ryszard Wilczyński, który w latach 1978-1979 prowadził badania dotyczące dębów antonińskich. W swojej pracy maturalnej wspomniał - "omyłkowo ma tabliczkę rosnącego obok pomnika (…), nosi niewłaściwą tabliczkę (…), brak tabliczki (…) itp.", co wskazuje na problemy związane z oznaczeniem drzew jako pomników przyrody. Jego praca stanowiła istotny wkład w analizę i ochronę tych cennych zasobów przyrody.

Do dziś status niektórych pomników przyrody jest niejasny. Wykonane liczne inwentaryzacje miały na celu skorygowanie wcześniejszych błędów i uaktualnienie statusu drzew, które rzeczywiście zasługiwały na miano pomników przyrody. Po niektórych pomnikach nie ma już praktycznie śladu, jednak wśród tych, które przetrwały próbę czasu, są także takie drzewa, które pomimo upływu dziesięcioleci wciąż są świadkami przeszłości.