Po czym go poznamy?

Chrząszcz wielkości 2,2 – 3,9 mm o walcowatym kształcie. Ciało raczej krótkie, krępe z charakterystycznymi 3 zębami na ścięciu pokryw. Jego rozmiary zdecydowanie nie ułatwiają naszym pracownikom obserwacji tego gatunku. Chodniki jakie drąży są dość charakterystyczne, gdyż są „przysypane” mączką trzcinek.

Młodzież rośnie (nie)spokojnie!

Główny bohater artykułu jest groźnym szkodnikiem wtórnym starszych drzewostanów sosnowych, zasiedlającym górne części korony z cieńszą korą. Niestety coraz częściej wybiera młodsze stołówki i zasiedla drągowiny, a nawet młodniki. Owad atakuje wszystkie drzewa począwszy od zdrowych po chore i osłabione. Żerowanie kornika prowadzi do zaburzeń procesów fizjologicznych drzew, a w efekcie ich zamierania.

Co możemy zrobić?

Działania ochronne w przypadku kornika ostrozębnego są mocno ograniczone i opierają się głównie na wnikliwej całorocznej obserwacji drzewostanów sosnowych. Pierwsze objawy takie jak rudziejąca korona występują nagle i krótko po nich drzewo zamiera. Najlepszą porą do walki z kornikiem jest zima i wczesna wiosna, kiedy owady zimują wżerowiskach. Po tym okresie na przełomie maja i czerwca następuje rujka i owady wylatują zasiedlając kolejne drzewa. Zasiedlone drzewa najlepiej usunąć, a konary iczuby spalić. Leśnik gospodarując lasem musi mieć „oczy dookoła głowy”, a także „chodzić z głową w chmurach” wypatrując nieproszonych gości. Niestety nie ze wszystkimi problemami natura jest w stanie poradzić sobie sama. Czasem trzeba jej odrobinę pomóc, chociażby w walce ze szkodnikami!