Użytkowanie lasu odnosi się do wszelkich form korzystania z zasobów leśnych w sposób zrównoważony, uwzględniający potrzeby społeczne, gospodarcze i środowiskowe.

Wyróżnia się różne rodzaje użytkowania lasu, które obejmują:

• Pozyskiwanie drewna: wycinka drzew na cele przemysłowe, opałowe, budowlane czy papiernicze.

• Eksploatacja innych produktów leśnych: pozyskiwanie grzybów, jagód, ziół, kory, żywicy, choinek czy miodu spadziowego.

W szerszym ujęciu las pełni funkcję ochrony gleby przed erozją, regulacji stosunków wodnych, stabilizacji klimatu oraz redukcji zanieczyszczeń powietrza, jest miejscem bytowania dla wielu gatunków roślin i zwierząt, a także miejscem wypoczynku i rekreacji. Podstawą użytkowania lasu jest jego zrównoważony rozwój, co oznacza korzystanie z jego zasobów w taki sposób, aby zachować ich zdolność do regeneracji i zapewnić ich dostępność dla przyszłych pokoleń. Dlatego też ilość pozyskiwanego drewna jest ściśle regulowana i określona w dokumencie zwanym Planem Urządzenia Lasu, który sporządzany jest dla każdego nadleśnictwa na 10 lat. Zapewnia on pozyskiwanie drewna w granicach nie tylko nieprzekraczających możliwości produkcyjnych lasu, ale również systematycznie zwiększających zapas drewna pozostającego w lasach, tzw. zapas na pniu.

Drewno pozyskiwane z LP pochodzi z:

• cięć rębnych – wykonywanych w drzewostanach „dojrzałych”; ich podstawowym celem jest przebudowa i odtworzenie wyciętego drzewostanu;

• cięć pielęgnacyjnych zwanych trzebieżami – w ramach tych cięć usuwa się drzewa uznane za niepożądane i szkodliwe dla pozostałych drzew i wartościowych elementów drzewostanu;

• cięć niezaplanowanych – są one konsekwencją wystąpienia czynników szkodotwórczych np. silnych wiatrów czy gradacji owadów.