Pierwszymi zwiastunami wiosny na terenie Nadleśnictwa Antonin są: leszczyna oraz gatunek chroniony, wawrzynek wilczełyko. Kwitną na długo przed pojawieniem się liści. Wawrzynek wilczełyko jest rośliną silnie trującą, spożycie kilkunastu owoców tego krzewu może spowodować śmierć u dorosłej osoby.

Charakterystycznym objawem wiosny są także wracające żurawie, które przyleciały już z ciepłych krajów na tereny naszego nadleśnictwa. Pojawiły się w połowie lutego, zwiastując przyjście oczekiwanej wiosny. Charakterystyczny klangor słychać na skraju lasu, przy leśnych oczkach wodnych oraz na śródleśnych polanach.

Żurawie – to piękne, smukłe ptaki, które od wieków kojarzono z wiernością, mądrością, długowiecznością i czujnością. Chrześcijanie przypisywali im cnoty życia zakonnego, ale na przykład Indianie kojarzyli je ze zdradą. Krzyki przylatujących i odlatujących żurawi oznajmiały wiosenne siewy i jesienne zbiory. Kojarzone są z charakterystycznego tańca podczas okresu godowego. Wówczas podskakują i kłaniają się sobie z rozpostartymi płasko skrzydłami.

Do ciekawostek przedwiośnia należy zaliczyć fakt, że w tym okresie samce jeleni (byki) gubią swoje poroże, tzw. tyki. Para tyk tworzy wieniec.

Obecnie możemy też zaobserwować samce sarny, zwane kozłami, które są w trakcie nakładania poroża, zwanego potocznie parostkami. Parostki w okresie przedwiośnia pokryte są scypułem, czyli pokrytą delikatnymi włoskami i bogato unaczynioną skórą. Proces ten zaczyna się od jesieni, kiedy to „stare" parostki odpadają z głowy kozła i trwa to aż do maja. Wiosną zwierzyna zmienia również futro (suknie) z zimowej (szarej, płowej) na letnią (brązową, rudą).

Poroże jeleniowatych to wyrostki kości czołowych zbudowane z tkanki kostnej. Poroże składa się z pnia i odchodzących od niego odrostków. Co roku poroże jest zrzucane i odrasta ponownie (jest to proces regeneracji). Tylko dolna część poroża, w postaci guzów na czaszce (możdżenie) stale pokryta jest skórą i nie ulega periodycznemu zrzucaniu. Proces zrzucania poroża jest wynikiem zmian zachodzących w tkankach u podstawy pnia; w tkance kostnej tworzą się jamy, które się wciąż powiększają i w końcu poroże się odłamuje. Rana, która powstała w trakcie zrzucania poroża, szybko zarasta. Naczynia krwionośne przynoszą substancje odżywcze i szybko rośnie nowe poroże, całkowicie pokryte skórą, tzw. scypułem. Po całkowitym ukształtowaniu się poroża scypuł obumiera i odpada.

Autorem zdjęć jest Pan Michał Duszyński.